Nowy blog Wioli

Drodze Czytelnicy i Przyjaciele,
Tym razem piszę do Państwa, ja, Anna, w imieniu Wioli - z radością i dumą zawiadamiam, ze Wiola założyła nowy blog' w którym zamieściła juz kilka bardzo ciekawych postów jak zwykle, z wiedzą, pazurem i swada. Serdecznie zapraszamy w imieniu Wioli i swoim pod adres: www.dianawchinach.blogspot.com.
 Pozdrawiamy cieplutko. Wiola i Ania

Z cyklu bajki Matrixa: Syrenia dieta

Z  cyklu  bajki  Matrixa:  Syrenia dieta

Dedykacja

…………………………………………….…………………………………………………………………………………………..

Prawie 15 lat temu wróciłam do małego miasta Żywiec, z którego pochodzę.

Powrót był powalający – jak mi się wówczas wydawało, będzie dużo lepiej niż kiedyś – zniknie syndrom „Archiwum X” z dziecinnych lat, myślałam naiwnie, że wszelkie zło, którego doświadczałam tutaj w dzieciństwie odeszło z tymi, którzy  zabrali je do grobu.

Myliłam się. Wychowali następne pokolenie na surrealistyczne ludzkie potwory.

Musiałam budować sobie własne środowisko, poznawać w tym hermetycznym,  małym kręgu skarlałych demonów prawdziwych ludzi i szukać wśród nich przyjaciół.

Udało mi się – dzisiaj w moim życiu jest kilka osób, o których nie zapomnę w żadnym następnym wcieleniu – mam nadzieję, że już  POZA  TYM   MATRIXEM.

Piętro niżej – mieszkanie dokładnie pode mną zajmują Heniek i Lidka, ludzie starsi ode mnie – należący do pokolenia moich rodziców – ich rówieśnicy.

Paradoksalnie ja – córka ich koleżanki i kolegi z lat młodości,  zaprzyjaźniłam się z Nimi jak równolatka – podobnie jak Zbyszek.

Lidka była osobą szczególną – zwracała w tym prymitywnym,  nieokrzesanym środowisku uwagę swoimi przedwojennymi manierami, klasą ducha i serca. Zbliżyłyśmy się do siebie mimo różnicy pokoleń i  nawet kiedy zupełnie się rozmijałyśmy, zawsze iskrzył  między nami błysk porozumienia na każdym poziomie i na każdy temat.

W latach 50-tych i 60-tych XX wieku o dwóch kobietach w tym mieście mówiono:

                           To jest najpiękniejsza dziewczyna w tym mieście.

 Jedną z nich była Lidka, drugą moja Matka Lilka.

… One same mówiły  TO  o sobie wzajemnie.

To przedwojenno – wojenne pokolenie spotkał w małym mieście niełatwy los.

Nie ominął też Lidki i Lilki.

Moja Mama umarła 13 czerwca 2012 roku.

Dzisiaj umarła Lidka.Moją dzisiejszą bajkę dedykuję OBU SYRENOM.20 stycznia 2015r.

Wiola Grigorijew

………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Jan Christian szedł szybkim krokiem. Wiatr przynoszący zapach ryb i krzyk mew owiewał jego twarz. Mokry  piasek lekko skrzył się w słońcu, chociaż dzień nie był gorący – przecież to już październik – blask słońca przytłumiła mgiełka jesieni – mimo lekkiego harmideru  powodowanego krzykiem ptaków słychać było medytacyjną ciszę.

Oddalał się od portu, zabudowań i przycumowanych łodzi. Pozostawił za sobą przybrzeżne śmieci i skierował się do skałek i kamieni, na których zwykle siadywał.

Te skałki miały dla niego szczególne znaczenie – to tutaj rozmyślał nad swoimi porażkami i zwycięstwami – często nie widząc zupełnie pozorności tych drugich.

Usiadł jak zwykle i wsłuchiwał się w tajemny szept morza, kiedy mokra dłoń musnęła jego kark i szyję.

Odwrócił się gwałtownie i na widok wodnej muzy  szeroki uśmiech rozświetlił mu twarz tak, że zupełnie przestał być smutny.

- Witaj Hans … SYRENA uśmiechnęła się zniewalająco.

- Witaj – odpowiedział z uśmiechem odwracając się do Niej. Dawno Cię nie widziałem … stęskniłem się, brakowało mi Ciebie. W przeciwieństwie do LUDZI.

- Byłam tuż obok Ciebie wiele razy, kiedy tutaj przychodziłeś, ale nie miałam odwagi przerwać  Twojego zamyślenia.

Mocne zęby na moment zalśniły w szerokim uśmiechu. Jednym ruchem  strząsnęła z sięgającej do pasa lwiej grzywy krople wody, a mokre loki błysnęły starym złotem.

Zaraz potem znowu zaczęła chrupać algi.

- Znowu jesz ? Uśmiechnął się czule na widok jej menu.

- Gdybyś mnie nie zauważył pewnego ranka konsumującej je zajadle, nie byłoby pewnie wielu Twoich bajek.

- Zgadzam się z Tobą – przytaknął i kiwnął głową.

- Nie rozumiem tylko, dlaczego wszystkie Twoje bajki są takie smutne. Mówiąc to przekrzywiła nieco głowę  i przyglądnęła mu się uważnie , pochłaniając kolejny  kawałek morszczynu.

- Skąd ten smutek… Hans.

- Bo życie jest bardzo smutne – westchnął.

- Martwisz się, że zostałeś bardzo sławnym pisarzem zamiast robić marne buty ? Uśmiechnęła się, poprawiła ciało na kamieniu tak, że kobiecy tors jeszcze piękniej konweniował z rybimi biodrami i ogonem, a łuski błyszczały w słońcu jak posypane diamentowym pyłem.

- Ha! Ha! Ha! Teraz śmiała się już głośno.

- Hans !!! Jesteś niepoprawny. Marudzisz cały czas o jakichś swoich porażkach a nie widzisz swoich zwycięstw i do tego jesteś dość zabiedzony, bo nie potrafisz porządnie sobie pojeść! Ze szczęśliwych Syren zrobiłeś prototyp nieszczęśliwej Syrenki marzącej o księciu i dwóch nogach…

- Zrozum Hans – MY  JESTEŚMY  SZCZĘŚLIWE!

Nogi nie przeszkadzają nam  w praktykowaniu miłości jak Wam, ludziom – spojrzała na Niego zadziornie.

Żyjemy, pływamy, bawimy się, kochamy się, śpimy i jemy.

Nasze życie to nieustający medytacyjny speed – jak to nazwą w XXI wieku, kiedy wszystkim wpierać się będzie, że nie istniejemy.

- No cóż – nie wiem co mam robić, ciągle jestem taki smutny.

- Jedz wodorosty!

Spojrzał na nią jak na szaloną.

- Jedz wodorosty! Powtórzyła. Syrenia dieta.

- Ale co to da ? Zawiesił głos, odwracając się do niej całym ciałem z zaciekawieniem.

- Aaa ... tę bajkę to już opowie Wiola, nie Ty –  zaśmiała się do Niego samymi oczami i w mgnieniu oka zsunęła z kamienia, na którym siedziała.

Kiedy znikała w falach  machnęła mu ręką coś jeszcze wołając i obiecując następne spotkanie.

- Właściwie to racja – pomyślał. Mogłem przecież napisać, że ten idiota książę po wielu latach jeszcze żałował, że ożenił się z inną, bo nie miał na tyle rozumu, żeby dostrzec prawdziwą SYRENĘ. W końcu to byłby jakiś  happy end.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Czas na moją bajkę.

Choć myślę, że jest już dla Was oczywiste - chodzi o wodorosty.

Jeśli żachnęliście się na to ostatnie zdanie uprzejmie wyjaśniam: w polskim morzu brak morszczynu pęcherzykowatego, bo jest tak brudne, że przestał rosnąć w wodach Zatoki Gdańskiej.

Czemu to jednak przeszkadza?

Otóż niczemu.

Możecie jeść zarówno morszczyn nie-polski , bo sprowadzany,  jak agar, wakame, kombu, arame,  dulse hijiki i noru.

Wszystkie praktycznie dostępne są w naszych sklepach ziołowych i ze zdrową żywnością lub w sprzedaży internetowej.

Dlaczego właśnie algi  dzisiaj Wam polecam?

Po pierwsze: pochodzące z morskiej wody należą do przemiany WODY.

Bardzo efektywnie i szybko wzmacniają obie nerki, zwłaszcza wyrównują deficyt yin w nerkach.

Ten deficyt jest bardzo uciążliwy i grozi zaburzeniami funkcjonalnymi.

Wystarczy powiedzieć, że puste yin nerek prowadzi do zmęczenia, rozdrażnienia, objawia się suchością w gardle, wieczorną gorączką i nocnymi potami, słabością i bólem bioder i kolan, utrudnionym zasypianiem, osłabieniem pamięci, palpitacjami, szumami w uszach i pogorszeniem słuchu.

Słabe nerki to słabe kości, brak libido, choroby zwyrodnieniowe układu kostnego, słabe zęby, włosy, brwi, chory kręgosłup i problemy z mózgiem, który kontrolują.

Oznacza to także różnego rodzaju inne zdrowotne implikacje, bo przecież nerki nie są na tym polu walki same. Są połączone z każdym innym narządem systemowo, zwłaszcza wpływają w obiegu kontrolnym na stan serca, jelita cienkiego, potrójnego ogrzewacza, a w obiegu odżywczym na stan wątroby i pęcherzyka żółciowego, którym podają energię .

Jednak ocenianie wodorostów jako jednego z możliwych aspektów naszej diety byłoby niepełne, gdyby spojrzeć na to tylko w kontekście pracy nerek.

Jako składnik naszego menu – jeśli się w nim pojawiają wpływają dosłownie na cały system ciała, w znaczący sposób suplementując niektóre braki.

Skupię się tutaj tylko i wyłącznie na najważniejszych efektach ich włączenia do diety, pozostawiając Wam cały ocean Internetu do surfowania w poszukiwaniu dobroczynnych informacji o ich właściwościach.

Tak więc najpierw ogólnie:

- są jednym z najbogatszych źródeł jodu, wapnia, także żelaza

- niektóre zawierają także mangan

- stanowią dobre źródło łatwo przyswajalnego białka

- korzystnie działają na wątrobę i tarczycę

- wspomagają leczenie artretyzmu, reumatyzmu i osteoporozy

- wspomagają leczenie chorób płuc, krążenia i nadciśnienia

- poprawiają stan skóry i włosów

- wspomagają trawienie i regulują wypróżnienie

- obniżają poziom cholesterolu

- leczą stany zapalne.

Na pytanie skąd i gdzie ja wezmę wodorosty, odpowiadam od razu.

Najprościej jest kupić agar, jest osiągalny wszędzie, nawet w takiej mieścinie jak żywieckie

(marquezowskie)  Macondo.

Kupicie go w każdym sklepie ziołowym i ze zdrową żywnością. Internet też pełen jest ofert.

Bez trudu kupicie suplement o nazwie „Kelp” – jednak kupujcie tylko ten o naturalnym składzie  ( http://kelp.net.pl/), bez wypełniaczy, konserwantów i całej tej chemii, bo przecież to tę chemię między innymi w wyniku kuracji ma usunąć.

Z zakupem wakami, hijiki, kombu, nori i dulse również nie powinniście mieć problemu, zwłaszcza, że taki zakup to zaopatrzenie na jakiś czas, ponieważ większość z tych glonów to doskonałe dodatki do innych potraw i systematyczne ich używanie przynosi oczekiwane efekty.

Wpisanie w wyszukiwarkę nazwy wodorostu powoduje natychmiastowe ukazanie się linków do sklepów, które je  sprzedają.

Bardzo istotne jest w tym wszystkim, iż w Polsce, w której większość powierzchni przypada na tereny z niedoborami jodu nie ma właściwie poza przyjmowaniem jodu np. w postaci jodyny, płynu Lugola (ostatnio już nie na wodzie tylko na toksycznej glicerynie)  lub innych jodowych suplementów, których działanie na przyjmującego nie jest zapewnione - nie ma właściwie – bez starannie przemyślanej diety możliwości dostarczenia sobie tego pierwiastka.

Występuje wprawdzie w brokułach, szpinaku, jajkach, winie czerwonym, winie białym, pieczarkach, marchwi (karotka), w dużej ilości w gruszkach i kiełkach, kłania się bogata w jod rzeżucha, która zarówno w kiełkach jak w postaci dorosłej jest jadalna i smaczna.

Jednak jego zawartość w tych składnikach zawsze jest uwarunkowana jego zawartością w glebie, a z tym w wielu krajach Europy – w tym w Polsce bardzo kiepsko.

Pokrótce omówię zatem zalety diety Syreny,  skupiając się na wyżej wymienionych wodorostach.

Arame      -  jod, wapń, żelazo, łagodzą wysokie ciśnienie, pomagają w leczeniu chorób

                      kobiecych i schorzeń jamy ustnej.

Dulse        -  jod, mangan, żelazo.

Hijiki         -  wapń; normalizacja  poziomu cukru, korzystny wpływ na tarczycę

Kombu     -  wspomaga leczenie chorób płuc, nadciśnienia, chorób krążenia,

                      artretyzmu, wzmacnia odporność

Wakame  -   wapń:  leczy osteoporozę; zapewnia zdrową skórę i mocne włosy.

Wszystkie wyżej opisane bez problemu kupicie w byłym PRL-u , zwanym obecnie III Rzeczpospolitą.

Wszystkie świetnie spełniają swoją rolę jako dodatek do zup, sosów, sałatek, kasz, ryżu, komosy, jako dodatek do farszów wszelkiego rodzaju, dlatego pierogi z wodorostami ależ owszem, ależ tak, podobnie jak naleśniki, krokieciki  i w ogóle wszystko jak się nad tym zastanowić.

U mnie ostatnio dyżuruje wegetariańska galaretka z warzywami, często z dodatkiem połówki jajka, a  jeśli ktoś jeszcze je mięso, także może wzbogacać każdą sporządzoną z niego potrawę – tym bardziej wszelkie mięsne sosy i farsze.

Dla mnie przynajmniej panierka z suchej bułki z dodatkiem sproszkowanych wodorostów, jeśli ktoś nie życzy ich sobie bezpośrednio na talerzu jest jak najbardziej do przyjęcia.

Załamanych bukietem smakowo-zapachowym morszczynu pęcherzykowatego, który jest niezwykle leczniczym suplementem (a zwłaszcza tych, którzy bardzo pragną schudnąć, a przecież morszczyn to ułatwia skomponowany w suchej mieszance  z prawoślazem i lukrecją – mielimy i jemy po łyżce przed posiłkiem) informuję, iż kromka chleba z masłem posypana morszczynem i złożona na przysłowiowe pół smakuje po prostu całkiem dobrze – aż się zdziwicie, jak spróbujecie.

Sama to wymyśliłam i jestem z siebie dumna – przyznaję to kłaniając się Wam nisko i życząc smacznego.

Pozdrowienia. W.G